Borba Info Vesti
Glavne „vesti” pune su zastrašujućih priča o tome, kako je globalno zagrevanje očigledno postalo toliko loše da se ledene ploče na Antarktiku tope.
Istina je, međutim, da se antarktičke ledene police zapravo povećavaju…
Novo istraživanje koje su objavili Andreasen et al. posmatra satelitske podatke širom Antarktika prikupljene između 2009. i 2019.
Podaci su prikupljeni korišćenjem spektroradiometra umerene rezolucije ili MODIS.
Između analiziranog desetogodišnjeg perioda, Andreasen et al. otkrili su da se površina antarktičkog ledenog pojasa povećala za 5305 km2.
Osamnaest ledenih polica se donekle povuklo u veličini za to vreme ali je 16 drugih poraslo u smislu ukupne površine.
„Naša zapažanja pokazuju da su ledene police na Antarktiku dobile 661 Gt ledene mase tokom protekle decenije“, naveli su istraživači u svom radu.
Brojne studije potvrđuju: led na Antarktiku je sasvim u redu
Druga studija koju su objavili Banvell et al. koji se pojavio u časopisu Geophisical Research Letters pogledao je još širi opseg podataka o ledu, na Antarktiku u periodu od 1980. do 2021.
U toj studiji su korišćeni mikrotalasni satelitski podaci iz modela snega SNOWPACK.
Kao i prva studija i ova druga, objavljena 2023. godine, otkrila je da se najveće količine otopljene vode javljaju na Antarktičkom poluostrvu, a vrhunac je bio 1992. i 1993., kao i 1994. i 1995. SNOVPACK je izračunao „mali ali značajan, trend smanjenja godišnjih dana topljenja i količine proizvodnje otopljene vode za 41 godinu“.
Drugi rad koji su objavili Frazer et al. u časopisu Nature dalje podržava ove nalaze.
Objašnjava da dok se dramatični gubici leda dešavaju u nekim oblastima Antarktika, uključujući Zapadni Antarktik zbog ostrva Pine i glečera Thvaites, buduće projekcije leda se ne mogu tačno napraviti.
Ova studija, koja je obuhvatila vremenski period od 2003. do 2015. godine, identifikovala je ekstenzivno povlačenje i ubrzanje glacijala, duž obale Belinghauzenovog mora.
Nasuprot tome, stvari izgledaju prilično dobro na ledenom frontu duž Amundsenovog mora.
„Naši rezultati pružaju direktna zapažanja da tempo, magnituda i obim destabilizacije leda oko Zapadnog Antarktika variraju u zavisnosti od lokacije, pri čemu je odgovor Amundsenovog mora najosetljiviji na interdekadnu atmosfersku i okeansku varijabilnost“, napisali su autori.
Konačno, još jedan rad koji su objavili Baico i saradnici, takođe 2023. godine, otkrio je da se tokom vekova antarktički led i stanjio i zgusnuo, u zavisnosti od vremenskog perioda.
Autori su pogledali subglacijalna stenska jezgra kako bi otkrili da je ledeni pokrivač Zapadnog Antarktika (VAIS) između Thvaitesa i Pope glečera „bio najmanje 35 m (metara) tanji nego što je sada u proteklih nekoliko hiljada godina, a zatim se zgusnuo.
“Prošla epizoda stanjivanja ledenog pokrivača koja se dogodila u sličnoj, iako ne identičnoj klimi nije bila nepovratna”, piše list.
„Predlažemo da je prošli ciklus stanjivanja i zgušnjavanja bio posledica glacioizostatičke petlje povratne sprege, sličnog onoj koja je prizvana kao mogući stabilizacioni mehanizam za povlačenje trenutne linije uzemljenja, u kojoj je izostatičko podizanje uzrokovano ranim holocenskim stanjivanjem dovelo do relativnog nivoa mora, pad koji je favorizovao progresiju linije uzemljenja.”
Kao što vidite, nauka se nije zaustavila na klimatskim promenama. Kao što mi i drugi, već neko vreme govorimo, klima se uvek menja.
Prolazi kroz periode hlađenja, zatim periode zagrevanja, nakon kojih slede periodi hlađenja – i tako traje i traje, bez obzira na ljudske aktivnosti.
„Veći deo Antarktika ima temperaturnu inverziju, pa više gasova staklene bašte čini ta područja hladnijima“, istakao je dalje komentator.
Borba.Info
