Borba Info Vesti
Originalno otkriće Tarimskih mumija
Švedski arheolozi otkrili su dobro očuvane drevne kavkaske mumije, u Sinđijangu 1934. godine, koje su po sušnoj depresiji nazvane Tarim.
Do kraja 20. veka, groblja povezana sa ovom populacijom praktično nisu proučavana.
Iskopavanja tokom 1990-2000-ih otkrila su brojne ostatke ljudi, koji su živeli oko 2100-200 pne, čija su tela prirodno mumificirana.
Samo u groblju Sjaohe, arheolozi su uspeli da pronađu 350 sahrana, od kojih je 190 opljačkano ili uništeno.
Karakteristike tarimskog stanovništva
Stanovništvo Tarima se bavilo produktivnom privredom, uzgajanjem goveda i sitnih preživara i uzgojem nekih useva, na primer, pšenice ili ječma, uprkos veoma ograničenim teritorijama za to.
Pratite “Borbine” odabrane vesti na mreži “Telegram”, na Android telefonima ili desktop računarima OVDE
Očuvanje organskih materijala omogućilo je da se sazna da su Tarimci znali da prave obojene vunene tkanine, da prave sireve i da ih koriste, uključujući i pogrebni obred, koji se odlikovao dovoljnom originalnošću.
Tako su mrtvi, po pravilu, sahranjivani u kovčezima u vidu drvenih čamaca, a pogrebni alati su često uključivali opojne supstance i drvene faluse.
Hipoteze o njihovom poreklu
Postoje dve glavne hipoteze odakle je stanovništvo Tarima došlo u Sinđang pre oko 4000 godina.
Osnovna pretpostavka je bila da se radi o potomcima stočarskih plemena evroazijskih stepa, koji pripadaju afanasjevskoj ili kasnijoj andronovskoj kulturi.
Prema drugoj verziji, to su bili migranti iz Centralne Azije povezani sa Baktrijansko-Margijskim arheološkim kompleksom.
Prve studije drevne mitohondrijalne DNK nisu donele značajnu jasnoću, a 2019. godine naučnici iz Francuske i Rusije, došli su do zaključka, da Afanasijevi nisu bili povezani sa populacijom Tarima.
DNK studije
Fan Zhang sa Univerziteta Jilin, zajedno sa naučnicima iz Nemačke, Kine, Sjedinjenih Država i Južne Koreje, sproveo je istraživanje drevnog DNK pet ljudi koji su živeli oko 3000-2800 pre nove ere u Džungarskoj depresiji i 13 ljudi koji su živeli oko 2100-1700 godina pre nove ere u Tarimskom basenu.
Ukupno, paleogenetičari su uspeli da sekvenciraju kompletne genome u 18 od 33 slučaja.
Pored toga, deset novih radiokarbonskih datova dobijeno je korišćenjem masene spektrometrije akceleratora.
Najstarija populacija Sinđianga
Ispostavilo se da najstarija populacija Sinđianga formira nekoliko odvojenih klastera.
Pokazalo se da su džungarski pojedinci sa lokaliteta Ajituohan i Songšugou, koji se nalaze u blizini Gornjeg Altaja genetski bliski Afanasjevcima, a uzorci sa lokaliteta Nileke razlikovali su se od njih po nešto većoj sličnosti sa populacijom Tarim.
Poreklo Tarimskih mumija iz Sjaohea i Gumugoua
Ispostavilo se da su tarimske mumije iz groblja Sjaohe i Gumugou bliske stanovništvu stepske zone kamenog doba, kao i sibirskom stanovništvu, koje potiče od drevnih severnih Evroazijaca.
DNK Tarimca sa lokaliteta Bejfang, prema genetičarima, bliža je populaciji ranog bronzanog doba iz regiona Bajkal.
Odnosi među populacijama
Naučnici su primetili da postoji bliska veza između populacije Džungara i Tarima.
Međutim, prvi je dobio značajan genetski doprinos zapadnoevroazijske populacije, a drugi je bio bliži pojedincima, koji su živeli, na primer, na području savremenog Krasnojarska tokom poslednjeg glacijalnog maksimuma (pre oko 17 hiljada godina).
Pratite “Borbine” odabrane vesti na mreži “Telegram”, na Android telefonima ili desktop računarima OVDE
Model genetskog pedigrea džungarske populacije pokazao se sledećim: 50–70 procenata – Afanasevan, 19–36 procenata – Tarimci, 9–21 procenat – bajkalsko stanovništvo ranog bronzanog doba.
Zaključci na osnovu rezultata
Rezultati studije su pokazali da je Tarim činio homogenu populaciju, uprkos činjenici da su spomenici međusobno odvojeni 600 kilometara pustinjskog terena.
Model genetskog pedigrea Tarimaca je sledeći: 72 odsto su stanovnici planine Afontove u gornjem paleolitu i 28 odsto su stanovnici Bajkala iz ranog bronzanog doba.
Genetski profil populacije Tarima, prema istraživačima, formiran je pre 183 generacije, odnosno pre oko 9157 ± 986 godina, ako je prosečna dužina generacije bila 29 godina.
Dodatna otkrića
Istraživači su takođe analizirali proteome tartara sedam tarimskih mumija, pronađenih u groblju Sjaohe.
Kod svih sedam osoba, naučnici su pronašli proteine specifične za mleko preživara, koji se odnose na goveda, ovce i koze.
Time je potvrđeno da je stočarski način života karakterističan za lokalno stanovništvo, od njegovog nastanka u regionu.
Važno je napomenuti da nijedna od osoba nije imala perzistentnost na laktozu.
Borba.Info
