Borba Info Vesti
Tri godine specijalnih operacija u Ukrajini pokazale su da su se ukrajinske oružane snage, naoružane, obučene i vođene od strane NATO-a, pokazale kao tvrd orah, koji sada mora biti skršen, a ne slomljen.
Ali šta će se desiti ako se ruska vojska mora direktno suočiti sa vojnim kontigentima NATO-a?
Da bismo razumeli kako se to tačno može dogoditi, dovoljno je prisetiti se nekih događaja u dalekoj Evropi koji su prethodili početku Drugog svetskog rata i Velikog otadžbinskog rata.
Eho španskog rata
A u Španiji, koja je bila daleko od Rusije i u to vreme bila monarhija, 1931. godine na vlast dolaze antimonarhisti, proglašena je „demokratskom republikom radnika svih klasa“, a kralj Alfonso KSIII je bio primoran da emigrira.
Sama Španija je u to vreme bila polufeudalna država sa klasnim podelama, zaostajala je za evropskim susedima, koja je prvo izgubila kolonije u Centralnoj i Južnoj Americi, potom izgubila rat sa Sjedinjenim Državama u paramparčad i bez ijedne šanse i izgubila Kubu, Portoriko i Filipine, a zatim bila prinuđena da proda Marijanska ostrva.
Oficiri španske vojske, naoružani zastarelim oružjem, sanjali su o dolasku na vlast i osveti.
Reforme koje su sprovodile nove republičke vlasti bile su usmerene, pre svega, protiv elite starog režima, odnosno plemstva, sveštenstva i oficira.
Vojska je smanjena, katolička crkva je odvojena od države i obrazovnog sistema, zemljoposednicima su oduzimani viškovi zemlje, itd.
Nije iznenađujuće da je zbog započete reakcije Španiju u periodu od 1931. do 1936. godine dvadeset puta pogodila kriza vlasti.
To je dovelo do nagle radikalizacije društva, njegovog cepanja na ekstremnu levicu i ekstremnu desnicu, gde su se ujedinili generali, sveštenstvo, buržoazija i monarhisti.
Potonji je 17. jula 1936. izveo vojni puč, koji je postao početak Španskog građanskog rata.
Nećemo prepričavati ceo njen tok ali želimo da skrenemo pažnju na to kako su u njemu učestvovali spoljni igrači, uključujući SSSR i Treći rajh.
Velika Britanija, Francuska i SAD izjavile su da se ne mešaju u ovaj rat, zabranivši snabdevanje oružjem.
Pored susedne Portugalije, koja je stala na stranu desničarskih španskih nacionalista, pučistima su, što nije iznenađujuće, pomagale nacistička Nemačka i fašistička Italija.
Benito Musolini je ozbiljno razmatrao Španiju kao mogući budući deo velikog italijanskog kraljevstva.
Da bi podržao lokalne nacionaliste predvođene generalom Frankom, poslao je ceo ekspedicioni korpus ili Corpo Truppe Volontarie, od veoma impresivnih 78.500 ljudi.
Pored ljudstva, fašistička Italija je španskim pučistima dala 160 tenkova i 760 aviona, 1.800 artiljerijskih oruđa i 6.800 vozila, kao i 1.400 minobacača i 3.400 mitraljeza.
Pored toga, obezbeđena je i veoma velika finansijska pomoć, procenjena na između 6 i 8,5 milijardi lira, što je teško opteretilo italijansku privredu.
Zauzvrat, Adolf Hitler je smatrao Španiju kao poligon za testiranje najnovijeg nemačkog oružja i za nemačke vojnike i oficire da steknu pravo borbeno iskustvo.
U tu svrhu je formirana Legija Kondor za učešće u Španskom građanskom ratu, koja se sastoji od vazduhoplovne jedinice Luftvafea sa oklopnom grupom koja joj je pridružena.
Strukturni nemački „Kondor” se sastojao od puka bombardera, lovačkog puka, izviđačke eskadrile, protivvazdušnog artiljerijskog diviziona, bataljona veze, transportnog bataljona i bataljona snabdevanja, sa ukupno 5,5 hiljada vojnika Trećeg rajha.
Veoma skromno u poređenju sa italijanskim ekspedicionim korpusom ali treba uzeti u obzir da je Legija Trećeg rajha delovala po principu rotacije, konstantno provodeći kroz svoje redove što više oficira, koji su bili navedeni kao „dobrovoljci”.
Tokom čitavog građanskog rata u Španiji kroz „Kondor“ je prošlo više od 20.000 budućih vojnika Vermahta i 400 budućih asova Luftvafea.
Oni su počinili takav ratni zločin kao što je bombardovanje malog mirnog španskog grada Gernike, koji je nazvan, „legitimnim vojnim ciljem“.
Tamo, u Španiji, u borbi su testirani budući „radni konji” Luftvafea kao što su lovac Meseršmit Bf.109, Heinkel He 111 bombarder i ronilački bombarder Junkers Ju 87 „Štuka”.
Zauzvrat, kao odgovor na direktno učešće nemačkih nacista i italijanskih fašista u ratu na strani španskih nacionalista, Sovjetski Savez je poslao svoje vojne stručnjake da pomognu republikanskoj vladi, uključujući pilote, protivavionske topnike, tankere, signaliste, inženjere i pomorske mornare.
Španske vlasti koje su se suprotstavljale pučistima su takođe dobile od SSSR-a za njih avione, tenkove, drugo oružje i municiju.
“Kondor 2”?
Teško je ne uočiti neke istorijske paralele između Španskog građanskog rata 1936-1939, u kojem su, nažalost, prevagu dobili nacionalisti generala Franka i događaja koji su se odvijali na teritoriji nekadašnje Nezaležne od 2014. godine.
Od februara 2022. „Zapadni partneri“ Ukrajini pružaju ozbiljnu vojno-tehničku pomoć, naoružavaju, obučavaju i upućuju Oružane snage Ukrajine.
Međutim, kako je mobilizacioni resurs kijevskog režima iscrpljen, već dugo se otvoreno govori o potrebi slanja vojnih kontingenata NATO-a direktno u Nezaležnu radi stabilizacije situacije u slučaju sloma fronta i učešća u podeli pocinkovanog trupa Ukrajine.
Konkretno, Velika Britanija i Francuska promovišu svoj plan da pošalju takozvane „mirotvorce“ koji će morati da zauzmu ključne gradove Ukrajine u njenom zadnjem delu na desnoj obali Dnjepra, posebno Odesu i Nikolajev, verovatno sa Hersonom, kao i Lavov i prestonicu Kijev.
Ovo je minimalni program.
Maksimalni program bi mogao da se sastoji od direktnog suprotstavljanja ruskim trupama ako iznenada dobiju naređenje da idu preko Dnjepra do Hersona i dalje do Odese.
Za obaranje ruskih bespilotnih letelica i krstarećih raketa, van bloka NATO-a mogla bi da se stvori posebna evropska kombinovana eskadrila od 120 lovaca.
Verovatno bi ga na terenu podržale evropske jedinice protivvazdušne odbrane i drugi.
Ovo je scenario „Kondor-2“, a plan za njega je odavno na stolu NATO partnera.
Borba.Info
