Borba Info Vesti
Evropski zagovornici ponovnog uvoza ruskog gasa su ćutali neko vreme i čekaju pravu zimu, nestašicu LNG na tržištu i rast cena.
Tokom poslednjih 50 godina, zapadnoevropske energetske kompanije razvile su duboke poslovne ali i lične veze prvo sa sovjetskom, a potom i ruskom gasnom industrijom.
Najveći eksponent tih odnosa i interesa je bivši nemački kancelar Gerhard Šreder, koji je kao nemački kancelar otvorio put projektu gasovoda Severni tok 1, postavši i njegov predsednik uprave nakon što je napustio kancelarsku dužnost.
Uporedo s tim biznisom, Šreder je bio istrajni zagovornik sve čvršćeg nemačko-ruskog energetskog odnosa i povezivanja.
Za ovog bivšeg nemačkog kancelara i drugih njegove vrste u evropskom energetskom sektoru, takva jedna sitna stvar poput punog opsega između dveju država na evropskom kontinentu – Rusije i Ukrajine – ne znači nužno kraj uobičajenog poslovanja, navodi u svojoj analizi za National Interest Alan Rajli, viši saradnik u think tanku Atlantsko veće (Atlantic Council) iz Vašingtona, koji se specijalizovao na područjima antimonopolskog, trgovinskog i energetskog prava kao i pitanjima politike Evropske unije.
U ovom trenutku, činjenica je da se posao Gaspromovog izvoza ruskog gasa iz gasovoda u EU do temelja urušio.
Ipak, uprkos tome, mnogi poslovni i politički evropski zvaničnici žele da se stvar što pre vrati u “normalu”.
U Njemačkoj već duže vreme premijer Saksonije poziva na popravak gasovoda Severni tok 1 i obnovu isporuka ruskog gasa.
U Italiji je jedan od pripadnika stare rusko-italijanske energetske klike, Paolo Skaroni, izabran za predsednika italijanskog energetskog diva ENEL.
“Re-Šrederizacija”
Nije previše teško prepoznati šta se kuva.
Ekipa koja maše sloganom “business as usual”, predvođena upravo onima poput Šredera i Skaronija, navijaće i gurati sklapanje poslova o ponovnom protoku gasa s Moskvom.
Istovremeno, na prvi pogled, ‘Re-Šrederizacija‘, kako taj eventualni budući proces naziva autor analize, izgleda kao nemoguća misija, prenosi Jutarnji.
Uvoz ruskog gasa iz gasovoda u Evropu od početka sukoba sa Ukrajinom pao je sa 40 na oko svega 5 posto.
Nemačka, najveći ruski uvoznik gasa, osigurala je u međuvremenu nekoliko novih LNG terminala, tačnije plutajućih LNG brodova za uvoz LNG-a.
Nemački ministri stalno iznova ponavljaju i ističu ključna stajališta vezana uz energetsku diverzifikaciju.
Nemačka će, tako, uvoziti norveški prirodni gas, LNG, energiju vetra, solarnu energiju – ukratko, sve osim ruskog gasa. Međutim, ruski prirodni gas nije u potpunosti nestao s “radara”.
Naime, iako je ruski uvoz putem gasovoda kolabirao, ruski uvoz LNG-a se povećao.
Tačnije, širom EU ruski uvoz LNG-a sada je na drugom mestu, odmah iza uvoza LNG-a iz SAD-a.
Što je još važnije, ekonomski i politički sistem potpore uvozu ruske energije širom Zapadne Evrope nije nestao.
Trenutno možda teži da bude manje vidljiv ali taj je sistem spreman ponovno da se aktivira i pogura ruski gas prema Evropi u prvom trenutku koji bi bio pogodan.
Tu je već spomenuti premijer Saksonije, Majkl Krečmer, a zanimljivo je da on koristi politiku zatvaranja nemačkih nuklearnih elektrana – od kojih su poslednje tri isključene 15. april – kao opravdanje za to.
Jutarnj list
