Nakon 21. juna 2020. i okončanja izbora sa sumnjivim legitimitetom u Srbiji (raspored poslaničkih mesta je objavljen pre podataka o izlaznosti) režim Đukanovića je pojačao represiju nad sveštenstvom SPC, opozicionim partijama i građanima.
Dan nakon završetka izbora u Srbiji, režim Đukanovića je priveo 82-godišnjeg mitropolita Amfilohija u CB Podgorica. Mitropolit je saslušavan punih 6 sati.
Tužilac Boričić je, u stilu sadističkih islednika sa Golog otoka, šest sati mitropolitu ponavljao ista pitanja. Istog dana je ugledni barski protojerej Jovan Plamenac saslušan u CB Bar .
Mladom ulcinjskom protojereju Siniši Smiljiću je naloženo da do drugog jula napusti Crnu Goru iako je peticiju za njegov ostanak potpisalo 1.000 građana Ulcinja, uključujući i Albance islamske i katoličke veropispovesti.
Pljevajskom protojereju-stavroforu Saši Janjiću je naloženo da napusti Crnu Goru, kao i igumanu manastira Zlateš Nikolaju Stamatoviću, sveštenicima Miroslavu Mihailoviću i Savi Vukajloviću.
Milo Đukanović je u intervju za HTV proglasio SPC u Crnoj Gori za srednjovekovnu organizaciju iza koje navodno stoje velikosrpske snage. Direktor policije Veljović, inače beogradski student, je mirne litije okarakterisao kao „napad na ustavno uređenje“.
Represija režima eskalira 24. juna u Budvi. Posle pokliča premijera Markovića („za 15 minuta ćemo rešiti situaciju u Budvi“) policija je uhapsila legalno izabrane i legitimne funkcionere Opštine Budva: Marka Carevića – predsednika opštine, predsednika Skupštine opštine Krsta Radovića, potpredsednika opštine Dragana Krapovića, odbornike Đorđija Vujovića, Đorđa Pribilovića, Krsta Rađenovića (iz Demokratske partije, DF i SNP), šefa Carevićevog kabineta Nikolu Jovanovića i menadžera opštine Mila Božovića.
Uhapšeni su načelnici Službe za zaštitu i spašavanje i Službe na naplatu komunalija, kao i više lokalnih vatrogasaca.
Policija je bacala suzavac na okupljeni narod ispred opštinske zgrade, jedna granata sa suzavcem je bačena i na decu (2008. i 2011. godište) koja su imala trening u SC Budva.
Specijalne policijske jedinice su, kao u vreme hunte Pinočea, tukle građane po Budvi, pored ostalih, amaterskog i profesionalnog šampiona u boksu Nikolu Sjekloću, doktora nauka i britanskog državljanina Predraga Radetića.
Krapović, inače ugledni pravnik i sin bišeg ministra odbrane, je po nalogu SDT odveden u Podgoricu zbog sumnje da je navodno formirao kriminalnu organizaciju koja je postavila nekoliko kontejnera na ulicu (!?)
Istog dana u Podgorici policija je na okupljeni narod bacala suzavac. Uhapšeni su poslanici DF Milun Zogović i Marina Jočić, kao i sestra lidera DF Ksenija Mandić Kljajić, građanski aktivista Omer Šarkić i funkcioner partije URA Milan Đaković. U Nikšiću je policija bacala suzavac na demonstrante, građani su se u znak protesta okupili u Baru, Bijelom Polju i Beranama.
Lekar iz Nikšića Ana Đurković je pozvana na infomativni razgovor samo zato što je potpisala peticiju podrške litijama. Više puta je bez pravnog osnova u Bijelom Polju hapšen funkcioner DF Miljan Đukić.
Masovna represija režima je naterala čak i funkcionere EU, inače sklone hipokriziji, da se distanciraju od Đukanovića. Evropska komisija je pozvala na „suzdržanost i vladavinu prava“. Šef delegacije EU u Crnoj Gori je upozorio Markovića na „potencijalnu nesrazmernu upotrebu sile“.
Sa druge strane, Vučić nakon 21. juna i završetka izbora u Srbiji upadljivo ćuti o represiji Đukanovićevog režima. On ne daje čak ni blage izjave kao što je to radio pre izbora, što je očigledno činio samo zbog kampanje i umirivanja ogorčene javnosti u Srbiji.
Vučić je nakon 21. juna komentarisao čak i izbore i nemire u SAD, osudio je Vidovdanski mit kao štetan za buduće generacije, ali ne i Đukanovićevu represiju u Crnoj Gori.
Vučić ne samo da ne osuđuje Đukanovića, već njemu bliski mediji napadaju rektora Cetinjske bogoslovije Gojka Perovića i preko njega posredno i mitropolita Amfilohija.
Povodom masovne represije u Crnoj Gori se ne oglašava ni njegov generalni sekretar Nikola Selaković iako je 2019, posle sastanka sa rukovodstvom opštine Budva, govorio o važnosti borbe za očuvanje srpskog „identiteta i ćirilice u regionu“.
Nažalost, pritisak na Vućića povodom situacije u Crnoj Gori ne vrši ni deo crkve u Beogradu.
On se izgleda i u ovom slučaju, kao što to primećuje ugledni protojerej-stavrofor i bogoslov prof. dr Darko Đogo, radije povinuje željama srpskog predsednika.
Dejan Mirović (nspm.rs)